Primeira páxina do tomo IV (América do Norte) da "Novísima Geografía Universal".
O xeógrafo francés, Élisée Reclus (1830-1905) marcou un notable salto cualitativo dentro dos estudios xeográficos, polo avanzado do seu pensamento e a innegable influencia da ideoloxía anarquista, coa que comulgaba profundamente.
Gran admirador da paisaxe, Reclus chegou a afirmar que esta é case imposible de describir, posto que só se pode coñecer a través da experiencia persoal dos sentidos. Son tamén de gran importancia os seus estudios en materia social, xa que non dubidou en denunciar a situación das cidades, invadidas polas industrias e deixando ás masas en terribles condicións de miseria e a falta de hixiene, algo que se espetaba directamente có poder económico.
A súa obra máis importante foi a “Nouvelle Géographie Universelle”, rematada en 1894, despois de 20 anos de estudos. No tomo dedicado a América, Reclus pon de manifesto, por primeira vez na historia, a desfeita producida polas expedicións a este continente dende o seu descubrimento, efectuando verdadeiros xenocidios e a total destrución de culturas milenarias.
A “Novísima Geografía Universal” chega a España en 1906, con prólogo e tradución do escritor valenciano Vicente Blasco Ibáñez. Foi unha obra esencial dentro da “Escuela Moderna”, o modelo de ensinanza da Segunda República Española (1931-1936), unha ensinanza laica e pública, destinada principalmente á clase obreira.
