Zoa o vento e riza o mar flamexado dos fachos de luz artificial e mentres, a lúa que pasa coma triste, humilde acompañante , coma en extinción, e ela sábeo (tempos ruíns e despiadados cos vellos), nunha composición na que noutrora sería a figura definidora dun cadro perfecto de noite de luar.
AGUAMORTA 
Zoa o vento e riza o mar flamexado dos fachos de luz artificial e mentres, a lúa que pasa coma triste, humilde acompañante , coma en extinción, e ela sábeo (tempos ruíns e despiadados cos vellos), nunha composición na que noutrora sería a figura definidora dun cadro perfecto de noite de luar.