O ALMANAQUE DA COFRADÍA: A FOTO QUE ACOMPAÑA 2016.

Almanaque da Cofradía 2016.

Existe un dos clásicos do Nadal da Arousa que chega nesas datas para quedarse. Trátase do xa tradicional almanaque da cofadría, que durante décadas ven ilustrando as mareas e as fases da lúa con diferentes imaxes. Este ano, tal e como pasou o ano pasado, o autor da fotografía é Dani Gondar Rial. De novo trátase dunha foto nocturna, pero esta vez da ponte retratada dende a praia. A parte da beleza en si mesma, a escena está cargada de interesantes detalles, como o cartel reinvindicativo e xa clásico da Arousa, o famoso “prohido mariscar”, que contrasta coa apariencia de noite tranquila na que a elegante curva da nosa ponte traza o seu percorrido. E tampouco falta un dos habituais pescadores que asiduamente ateigan a ponte, xa que ha de ser difícil atopar o noso viaducto sen algún deles. En todo caso, unha fermosa e representativa fotografía pola cal non podemos deixar de felicitar a Dani. Unha imaxe da que non nos chegará 2016 para aburrirnos dela.

TEMPORAIS DOUTROS TEMPOS

Temporais. Fotografía de Antonio Gil.

A fotografía que hoxe traemos até aquí é unha desas imaxes que deixa plasmada toda unha época, xa que neste caso, semella toda unha homenaxe ós anos 80. É dicir, que tampouco fai tanto tempo, relativamente, dende que foi tomada, pero as diferencias coa actualidade son notables.

Si xa nos nosos días, cando hai temporal, non deixa de sorprender ata onde chegan as ondas e todas as algas, e o que cadre, que enchen o paseo marítimo do Campo, cómo había de ser aquilo cando non existía esa protección. Pois esta fotografía, tomada no momento xusto, é o que nos conta. Primeiramente, a liña entre a rúa e a praía era realmente moi fina, ata o punto de que os aparellos de traballo como os raños case que se amoreaban na rúa.

Nin por mencioar esa ondaxe salvaxe que empurraba a praia á porta das casas, unha imaxe que pouco vai sorprender ós nosos maiores, que a meirande parte da súa vida o viron así.

E cantos son os detalles de nolstalxia que nos deixa esta foto! Por un lado, dúas son as chemineas presentes na paisaxe, testemuña dun pasado conserveiro que aínda chegaba a aqueles anos; o modelo antigo de furgoneta de traballo, aparcando e aguantando como podía as embestidas da salitre; e o  mítico cartel da “Mirinda”, hoxe desaparecido dos bares.

Un cartel que, por certo, se debía á presencia do antigo “Café Moderno”, que non debía o seu nome a un capricho, senón porque era un café como os clásicos coñecidos con ese nome, cós seus grandes ventanais e o seu aspecto elegante. O café, ó contrario do que sucede có bar actual, non se atopaba no piso de abaixo, senón no segundo. Polo tanto, había que subir por unhas escaleiras para chegar a el, supoñendo unha gran incomodidade para os pais, xa que os nenos, antes ou despois, sempre acababan por baixar a xogar á rúa.

Volvendo ó valor visual desta fotografía, non podemos deixar de felicitar ó autor, Antonio Gil. Unha das copias da imaxe orixinal está no bar Saratoga e outra no despacho da Policía Local. Xa na era dixital, non temos máis que clicar todas as veces que faga falta, e aínda así, é doado que non logremos retratar a ondaxe na súa máxima expresión. Pero iso non ocorre nesta foto, xa que nun preciso segundo é capaz de falarnos de toda unha época.

“GYMKANA” FOTOGRÁFICA POLA ILLA DE AROUSA: DEPORTE, DIVERSIÓN E DE BALDE PARA A TARDE DO VINDEIRO MÉRCORES

Plano do perímetro da proba.

Hoxe traemos ata vostedes unha opción de lecer para esta semana de vacacións. E atrevémonos a recomendarlla porque se trata dun evento que promete ser divertido e de balde. Falamos da “Gymkana” fotográfica pola Arousa. Terá lugar o mércores a partir das catro da tarde, partindo da praza do Regueiro. Para participar o único que terán que facer é presentarse alí a esa hora. Só se require ter un teléfono móvil con cámara de fotos e conexión a internet e pódese participar en grupo ou por separado.

A inciativa parte dun grupo de rapazas arousanas que buscaban ofertas de lecer para a Semana Santa que non implicara gastar moitos cartos. E así foi cómo xurdiu a idea da “gymkana”. Cóntannos que xa fixeron algo semellante cando estudaban en Santiago, e pensaron que, si foi divertido alá en Compostela, canto máis divertido vai ser na Arousa. Nun primeiro momento pensaron en facer a “gymkana” elas soas, pero despois ocurriuselles convidar a máis xente aproveitando as redes sociais, pois “cantos máis participemos, mellor o imos pasar”, según unha das rapazas.

Para facer a proba, crearase un multitudinario grupo de “whatsapp” para todos os participantes. Neste grupo irán aparecendo diferentes fotos de detalle de distintas partes da Arousa, (unha porta, un cartel, etc.) que están integradas dentro dun perímetro determinado (na imaxe poden ver o plano do mesmo)

. Os participantes terán que adiviñar e buscar o sitio onde se encontra cada foto e quitar unha o máis semellante posible á foto proposta. E si xa se fai con “selfie” incluido, pois mellor.

Gañará o primeiro grupo ou persoa que, obviamente, logre identificar todas as fotos. Iso si, o premio será, ademais da honra, pasar unha tarde de deporte e divertida. Así pois, xa saben, o mércores ás catro da tarde poñan as súas roupas e calzado máis cómodo e acudan ó Regueiro. Porque,… coñecemos tan ben a Arousa como cremos?

Para máis información e dúbidas, poden consultar o evento de Facebook,

https://www.facebook.com/events/838827526191226/

A MULLER TRABALLADORA DA AROUSA (PERMÍTASE A REDUNDANCIA)

A muller da Arousa sempre levou unha vida moi activa laboralmente, que tentaba  conxugar có seu traballo na casa. Xa fora indo á seca, poñendo patacas, vendendo peixe, como atadoras ou redeiras, etc e todo unido ó difícil pero pouco recoñecido traballo de levar unha casa e criar fillos. Hoxe en día os traballos das mulleres da Arousa son máis diversos, gracias á oportunidade de acceder ós estudos e ó carácter máis independente da muller en xeral. Pero iso non evita que en todo o noso pasado ata onde nos chega a memoria, ser unha muller na Arousa fora sinónimo de ser muller traballadora.

Traballadoras da fábrica de Odosa no seu encerro durante o conflito.

Cartel dun documental que conta a historia do conflito laboral de Odosa.

Traballadoras de Odosa, moitos anos antes do conflito, nun momento de lecer.

Repartidoras de pan.

Mulleres no lavadoiro da Abilleira.

Atadoras ou redeiras no peirao do Chufre.

Sequeira escollendo a ameixa nos anos 60.

Traballadoras da conserva.

Mulleres á porta da antiga lonxa nos anos 60.

Grupo de sequeiras.

Documentación:

 

santiagoturismo.com

Ilha de Arousa 1969-70, de Uxío Outeiro, youtube.com

A Illa de Arousa, un percorrido no tempo. Deputación de Pontevedra.

 

 

HISTORIA DUNHA IMAXE: A ANTIGA PRAZA DO REGUEIRO

Porque unha imaxe vale máis ca mil palabras, e porque destas imaxes non se pode dicir que son simples fotografías. Da que falamos hoxe é un bo exemplo de todo iso. Trátase dunha imaxe, das moitas que hai, da antiga praia do Regueiro, concretamente a finais dos anos 50. Si, xuventude, antes no Regueiro había mar.

A vida cotiá da Arousa está ateigada do pulso que a terra sempre mantivo có mar, na loita incansable dunha pequena Illa por reafirmarse e afianzarse diante do todopoderoso mar. Recheos similares ós do Regueiro, que hoxe en día fanse cunha infinidade de estudios técnicos previos e que son realizados por multitude de enxeñeiros, na Arousa fíxose de maneira espontánea. Por suposto o resultado non foi bo, sendo un terreo moi inestable e as consecuencias aínda as estamos pagando hoxe en día coa constante degradación da zona.

Simplemente, os veciños comezaron a tirar alí o lixo das casas e as fábricas facían o propio coas cunchas de mexilón. Pouco a pouco, os desperdicios que se foron depositanto alí foron cada vez máis grandes, dende colchóns ou calquera cousa que sobrara na casa ata incluso piornos. E non un ou dous. Semella que ata uns dez piornos.

Versión da imaxe nunha pintura de Ernesto Barreiro.

Posteriormente, e antes de ser asfaltado, o Regueiro convertiuse nun prado no que pastaban as vacas. Si, xuventude, antes na Arousa había vacas.

Seguro que moitos de vostedes, observando a imaxe, saben que lles resulta familiar, pero igual non son capaces de situala concretamente. Para iso contamos coa inestimable axuda dos amigos de A Illa dos Carcamáns, que mediante o seu facebook nos agasallan esta comparativa, coa que non cabe dúbida algunha da ubicación.

http://www.facebook.com/ailla.doscarcamans

Comparen, por exemplo, as casas frontais. As dúas botaron un piso máis para arriba, pero os seus tellados conservan a mesma forma.

Quén lle ía dicir ó rapaz que estaba sentado ó sol naquel momento na praia, que a súa presencia ía axudarnos, máis de 60 anos despois, a recuperar por un intre aquela Arousa que tanto facemos a menos. Seguramente era un día de primavera ou de verán. Un día deses nos que sae o sol logo de moito tempo. Iso é o que podemos supor ó ver unha alfombra colgando nunha casa e as ventás abertas de par en par noutra. Unh día pola mañá, e xulgando as sombras nas casas, ata nos poderíamos aventurar a dicir de cara o mediodía. Unha mañá cálida e fermosa, pero cotiá. Un pequeno intre que, pola maxia dunha imaxe, chegou no día de hoxe ata nós.