RAMÓN NETO GAÑA UN NOVO CERTAME LITERARIO

Estas datas especiais comenzan cunha gran nova, xa que o poeta Ramón Neto ven de gañar un novo concurso literario, o premio de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón, que convoca o Concello de Dodro. Un galardón que se une a unha carreira literaria imparable. Ramón, nado na Illa de Arousa en 1975 reside dende moitos anos en Bruselas, onde exerce como docente. A súa traxectoria literaria comenzou en 2009, cando se proclamou gañador do XXII Premio Nacional de Poesía Pérez Pallaré có poemario “Estación única dunha illa”. En 2012 gañou o XVI Premio Miguel González Garcés pola súa obra “As lavandas adáptanse a todo erro de navegación” e en 2013 gañou o VIII Certame de poesía erótica Illas Sisargas por “Dominio Público”.

Facía xa tempo que dende Aguamorta queríamos facer unha homenaxe ós poetas arousáns, tanto os de onte coma os de hoxe, porque é unha gran fortuna que o noso pobo teña os seus poetas. Comezamos así con esta humilde pero merecida homenaxe a Ramón, un amigo ó que admiramos e cunha gran traxectoria á que seguiremos moi atentos. Moitos parabéns!

 

O IMPERIO CONTRAATACA NA AROUSA

A concentración de cometas na praia do Bao na Illa de Arousa, ven xa sendo unha tradición anual cando chega setembro. O evento está creado pola Asociación Por Dereito, dedicada a axudar ós nenos autistas e a darlles visibilidade ós problemas ós que se enfrontan cada día. Este ano, os nenos e a Asociación estiveron acompañados por uns invitados moi especiais, nada máis e nada menos que por Darth Vader e o seu séquito de soldados imperiais, da saga cinematográfica “Stars Wars”. E é que de seguro que para eles, a Tropa Korribán, tamén foi unha tarde inesquecible.

Todo hai que dicilo, a negra e alta figura de Vader non invitaba ós nenos de primeiras a ir a abrazarse a el. Os nenos achegábanse tímidamente e moitos foron os que rexeitaron fotografarse có villano de Stars Wars. Pero moitos, en canto colleron confianza, comezaron a arremuiñarse sobre el, tanto, que incluso houbo quen dixo que “parecía Cristiano Ronaldo”.

Debido á ausencia de vento, o número de cometas non foi tan alto como noutras ocasións. Pero iso non fixo deslucir unha tarde festiva, con climatoloxía de verán, e, sobre todo, solidaria. Para máis información sobre a Asociación Por Dereito, poden consultar aquí: pordereito.blogspot.com.es

(imaxe: Marcos Cancelas Dozo)

(imaxe: Marcos Cancelas Dozo)

UN DOCUMENTO DA GUERRA CIVIL: O PERMISO DE REGRESO DE MANUEL

Ás veces son os pequenos e simples obxectos os que nos lembran que o pasado non é tan lonxano, que aquelas vivencias que agora nos resultan imposibles ben pudemos ter pasado nos por elas. É o caso deste sinxelo documento, un folio gastado polo tempo que case se desfai coas mans. Trátase do certificado que autoriza ó arousán Manuel Guillán Cores a abandandonala contenda e establecerse na Illa de Arousa.

Permiso de regreso da Guerra de Manuel Guillán Cores.

Manuel tiña cinco irmáns.  O maior, José, morrera un anos antes, en 1933, a causa dunha tuberculose na gorxa. Outro irmán, Alfonso, fuxíu a Francia, de onde non ía regresar xamáis. A rapaza, Josefa, estivera enferma dende moi nova e xa por aquel entón, xa tiña unha invalidez moi acusada que lle impedía camiñar. Có tempo, daría escola durante gran parte da súa vida na súa casa. Os outros tres irmán, Manuel, Luís (electricista e o primeiro empregado da Compañía de Electrificación da familia Goday) e Benito, foron chamados a filas.

Detalle do selo.

Estando os tres en contenda, a saúde de Josefa (á que todos coñecían como Pepitiña) foi a peor. Os seus pais estaban xa falecidos e a moza precisaba de alguén que a coidara, ó non poder valerse por si mesma. Polo tanto, o exército doulle permiso a un dos tres, quen eles mesmos decidiran, para regresar á casa onda a irmán. Con gran xenerosidade, tanto Benito coma Luís decidiron que quen tiña que volver á casa era Manuel. E a razón era que Manuel estaba xa “casado” con Teresa, coa que tiña dúas nenas moi pequenas, a maior, nacida uns escasos 15 días antes do estoupido da Guerra. E poñemos “casado” entre aspas porque daquela as unións eran libres. Despois, coa instauración do Réxime Franquista ían ser obrigados a facer un casamento formal pola igrexa.

Como vemos no documento, Manuel estivo no frente escasamente dous meses no ano 38. Curioso é tamén o itinerario que levaba a cabo un soldado medio en tan pouco tempo: Burgos, Cuéllar e Zaragoza. O motivo do permiso de regreso non leva máis explicación que a de tratarse do terceiro irmán.

A guerra aínda ía durar un ano máis, ata o 1 de abril de 1939. Un ano máis de duro sufrimento para xente coma Benito e Luís, e para todo o territorio español, xa que si duras son todas as guerras, moito máis as que son entre irmáns.

SUSO GÓMEZ: ARTE EN PEDRA E FERRO.

“Cthulhu en Cambados” (2011), de Suso Gómez.

No trafego da súa viaxe, a nosa Aguamorta chega hoxe a unha das súas paradas favoritas. Trátase da historia de Suso Gómez, ou a demostración de cómo a arte e o talento poden xurdir espontáneamente na vida cotiá.

Suso Gómez (Cambados, 1977) ten formación en cantaría e a súa vida sempre estivo unida, dunha maneira ou outra, ó mundo da pedra. As súas inquedanzas e curiosidade fixo que axiña se atrevera a ir máis aló, até o punto de traballar a pedra dunha maneira creativa. O resultado é unha colección de obras escultóricas que agora están á vista de todo o mundo, grazas ó seu recentemente creado blog, www.atdp.es/susogomez/.

Na súa obra, Suso Gómez mestura gran cantidade de materiais diferentes, aínda que sempre predominan a pedra e o ferro. As esculturas son un compendio de imaxinación, movemento e, porqué non dicilo, de sentido do humor. Son obras que fuxen do aburrimento e da rutina, aínda que ó mesmo tempo conseguen ser un favorecedor elemento estético dentro de calquera fogar.

Unhas arañas que semellan camiñar cara nós, unha apisoadora e incluso un feto, son so exemplos do que podemos atopar nesta colección, aínda que avisamos que non son nin os máis sorprendentes nin os máis  suxerentes. Pasen e vexan. Coñezan vostedes mesmos o mundo de Suso Gómez.

A “BOMBA” NAVARRO, DE LONDRES Á ILLA DE AROUSA.

A “bomba” Navarro, xunto con dúas mozas da Arousa.

Os afeccionados ós baloncesto que o sábado pasado se atopaban no Café Moderno, no paseo marítimo do Campo, levaron unha agradable sorpresa ó descubrir ó famoso xogador de baloncesto, Juán Carlos Navarro, tomando algo alí ó igual que eles. Malia non ter unha altura que chame a atención, como ocorre con outros xogadores de baloncesto, Navarro non puido pasar desapercibido.

Navarro estaba case recén chegado dos Xogos Olímpicos de Londres, onde a selección española de baloncesto conseguiu unha meritoria medalla de prata, ó non poder superar á sempre todopoderosa selección dos Estados Unidos, aínda que estiveron máis preto de conseguilo que en outras ocasións.

Logo de tal fazaña, ben merecidas tiñan os xogadores unhas vacacións, para o cal Juán Carlos Navarro elixiu á Ría de Arousa. Amable con todo o mundo, o xogador de baloncesto asumía con gran sentido do humor o alboroto que causaba a súa presenza no Café Moderno, e non dubidou en fotografarse con todo o mundo. Estaba acompañado por un grupo de amigos, entre os que tamén se atopaba a súa dona e nai das súas dúas fillas.

Juán Carlos Navarro, alcumado “a bomba” conta cunha carreira deportiva ateigada de éxitos. Na temporada 2007-08 probou sorte na NBA nos Memphis Grizzlies, como xa o fixera o seu amigo e compañeiro, Pau Gasol. Pero Navarro axiña regresou ó seu equipo de sempre, o FC Barcelona, no que milita actualmente.